پارادایم شیفت


این دو بیت از شخصیت مورد علاقه من بوعلی سینا اعجوبه زمانه خویش است... هدفم از ذکر این ابیات تغییر پارادایم فکری زمانه خودم نسبت به زمانه بوعلی است. زمانه من هیچ یقینی رو به همراه نداره و در زمانه او شک چیزی بیشتر از یک نقاب بر چهره یقین نیست.


از قعر گل سیاه تا اوج زحل

کردم همه مشکلات گیتی را حل


بیرون جستم ز قید هر مکر و حیل

هر بند گشاده شد مگر بند اجل



نظرات 1 + ارسال نظر
ارزیاب چهارشنبه 5 مهر‌ماه سال 1391 ساعت 10:53 ب.ظ http://dinpajoohan.mihanblog.com/post/201

یه وقتایی با خودم فکر می کنم می گم کاش امثال بوعلی یا فارابی یا سهرودی بودند و در معرض امواج سهمگین نومن و فنومن و کوجیتوی دکارتی قرار می گرفته اند
به نظرم دنیای فلسفه مسمی به اسم اسلامی خیلی عوض می شد

شاید

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد