بیست و چهارم آبان یکهزار و سیصد و نود و یک


دیر آمد


اما به هوای دل ما ابری شد


نظرات 2 + ارسال نظر
می شنوم پنج‌شنبه 25 آبان‌ماه سال 1391 ساعت 10:52 ب.ظ

انقدر خفیف١مخفف می نویسی که مخاطب هیچ،می ترسم خودتم یه چن وقت دیگه با تغییر پارادایم،منظور نوشته هات رو ندونی! بیشتر منظورم پست ها و جواب کامنت های پیشین بود

همیشه فرض کن نویسنده زنده نیست
تو باید خودتو در متن پیدا کنی، نه نویسنده رو

می شنوم جمعه 26 آبان‌ماه سال 1391 ساعت 02:31 ب.ظ

آره
اصولن هر متنی رو که میخونم بدنبال اینم که خودم رو توش ببینم/پیدا کنم
اما یکی از مهمترین متونی که من رو بمن میفهمونه/نشون میده آدم ها و شخصیت هاشونه
بنابراین تلاش برای فهمیدن نویسنده یکی از جذابترین ها برای من بوده و هست

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد